Είναι και εκείνοι οι άντρες που απλά δεν θέλουν να σωθούν.

Για μια περίοδο στη ζωή τους ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι. Όπως και εσύ, κοίταζαν κάποιον στα μάτια με ειλικρίνεια, δίχως δεύτερες σκέψεις. Για μια περίοδο στη ζωή τους ήταν ικανοί ν’ αγαπήσουν πέρα απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό, μέχρι που πόνεσαν. Μέχρι που προδόθηκαν και ποτέ δεν το ξεπέρασαν.

Οι άντρες δεν είναι σαν τις γυναίκες, πονάνε διαφορετικά… στα βουβά. Οι περισσότεροι δεν λένε περιττές κουβέντες, δε κρατάνε τους φίλους τους αγκαλιά και δεν αποζητούν συντροφιά στα δύσκολα τους βράδια. Έχουν μάθει να κρατούν τα πιο κρυφά τους μυστικά μόνο για τον εαυτό τους, να μην τα εξομολογούνται κι ούτε να ζητούν βοήθεια για να σταθούν στα πόδια τους. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για άντρες που πόνεσαν πολύ, που έδωσαν όση αγάπη είχαν μα ξεγελάστηκαν. Που πίστεψαν δίχως κανένα δισταγμό μα προδόθηκαν. Αυτοί οι άντρες λοιπόν, θεωρούν οποιαδήποτε μορφή ευαισθησίας ως αδυναμία. Μια αδυναμία που πάσχισαν να πετάξουν από πάνω τους, μια αδυναμία που έφτασαν να πιστεύουν πως τους στοίχισε ακόμα και την ευτυχία που έχασαν τότε.

Κάποιες φορές θα σταθεί δύσκολο να τους αναγνωρίσεις. Συνήθως είναι άντρες φιλόδοξοι, με υψηλούς στόχους, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και με μια ασυμβίβαστη προσωπικότητα. Στην αρχή θα τους θαυμάσεις. Θα θαυμάσεις την ανεξαρτησία τους, τη δυναμικότητα τους και την αστείρευτη ενέργεια τους. Θα θελήσεις να τους γνωρίσεις. Θα προσπαθήσεις να τους δαμάσεις, να τους φέρεις κοντά σου, μέχρι που τελικά να τους κατακτήσεις.

Όσο πιο πολύ όμως τους πλησιάζεις, τόσο περισσότερο θα βλέπεις τα σημάδια που τους άφησε η ζωή. Όσο πιο κοντά τους έρχεσαι, τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να τρέξουν μακριά. Αν τους παρατηρήσεις καλά, ίσως καταφέρεις να δεις ακόμα κι αυτό το αόρατο τοίχος που έχουν χτίσει για τους εαυτούς τους. Αν προσπαθήσεις αρκετά θα καταφέρεις επίσης να δεις αυτό που ήταν κάποτε. Για λίγα λεπτά θα ρίξουν τις άμυνες τους και θα σε αφήσουν να δεις πως έμοιαζαν τότε. Πως έμοιαζαν πριν προδοθούν. Για κάποιες μικρές στιγμές θα έχεις την ευκαιρία να ζήσεις τον πραγματικό τους εαυτό.

Τότε ακριβώς είναι που θα την πατήσεις. Που θα αρχίσεις να ερωτεύεσαι αυτό το λίγο που σε άφησαν να ξεκλέψεις. Τότε είναι που θα αρχίσεις να ερωτεύεσαι έναν άντρα που δεν υπάρχει πια. Που αν υπήρχε δε θα άφηνες ποτέ και κανέναν να τον πληγώσει. Θα πιστέψεις πως μπορείς να τους επαναφέρεις, πως μπορείς να τους κάνεις να ξεχάσουν και να εμπιστευτούν ξανά.

Στο πρώτο τους ξέσπασμα όμως θα καταλάβεις πως ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν γίνουν όσο δυνατοί θέλουν να φαίνονται. Μια απλή σου λέξη, μια ανούσια για σένα φράση θα σταθεί ικανή για να τους εξαγριώσει. Εσύ θα σπας το κεφάλι σου να καταλάβεις το λάθος που δεν έχεις κάνει. Θα απολογείσαι ξανά και ξανά για κάτι που δεν είχε καν σημασία, μέχρι που φυσικά να συνειδητοποιήσεις πως η λέξη αυτή δεν βγήκε πρώτα απ’ τα δικά σου χείλη. Θα καταλάβεις πως εκείνος δεν άκουσε εσένα μα τον πρόφτασε για άλλη μια φορά το παρελθόν.

Στο πρώτο τους ξέσπασμα λοιπόν, θα δεις ξεκάθαρα πως ακόμα δεν έχουν καταφέρει να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Θα καταλάβεις πως συνειδητά έχουν επιλέξει μια ζωή επιφανειακή, μια ευτυχία που δε θα ‘ναι ποτέ αληθινή. Θα δεις πως τόσο καιρό επέλεγαν και θα συνεχίσουν να επιλέγουν γυναίκες που δεν είναι ικανές να κατανοήσουν όσα οι ίδιοι έχουν περάσει, γυναίκες που θα πιστεύουν πως το ψεύτικο χαμόγελο τους είναι γνήσιο. Θα επιλέγουν γυναίκες που οι ίδιοι δε θα είναι ικανοί να αγαπήσουν… γυναίκες ακίνδυνες.

Αν λοιπόν βρεθούν στο δρόμο σου σκέψου προσεκτικά αν θα τους αφήσεις να περάσουν. Πόση αγάπη να ‘σαι άραγε ικανή να δώσεις; Για πόσο καιρό θα αντέχεις να βάζεις πάνω από όλα τις δικές τους έγνοιες; Να προασπίζεσαι τα δικά τους όνειρα, τις δικές τους φιλοδοξίες και να προσπαθείς μέρα παρά μέρα να γκρεμίσεις τις άμυνες τους.  Πόσο καιρό άραγε να μπορείς να παλεύεις με τους δικούς τους δαίμονες, όταν εκείνοι δεν θέλησαν ποτέ να τους αντιμετωπίσουν; Να προσπαθείς να γιατρέψεις πληγές που ποτέ τους δεν αποδέχτηκαν πως υπήρξαν, να προσπαθείς τους πείσεις για μια νέα αρχή όταν δε στάθηκαν ικανοί να αποδεχτούν το τέλος. Πριν προχωρήσεις λοιπόν, θα πρέπει να θυμάσαι πως είναι και εκείνοι οι άντρες που απλά δεν θέλουν να σωθούν. Η ζωή που έπλασαν για τον καινούργιο τους εαυτό μπορεί στα δικά σου μάτια να μην είναι παρά μια ουτοπία, που δε παύει όμως να τους παρέχει την ασφάλεια που τώρα πια χρειάζονται.