Έτσι μοιάζει λοιπόν η φυλακή… γιατί μη νομίζεις κι αυτό ένα κελί είναι, λίγο διαφορετικό απ’ τα υπόλοιπα, μα πάντα κελί θα παραμένει. Τα κάγκελα του ίσως να μη φαίνονται, συγκρατούμενοι ίσως να μην υπάρχουν, ούτε και δεσμοφύλακες… και πάλι όμως φυλακή το ονομάζουν. Τη δίκη σου φυλακή.
Σήκω! Σήκω και περπατά… το έκανες ήδη μια φορά τι σε κάνει να πιστεύεις πως δε μπορείς να τα καταφέρεις και πάλι;
Κάποτε τα πόδια σου δε σε βαστούσαν. Δεν το θυμάσαι όχι, ήσουν πολύ μικρός.Πριν χρονιά όμως ούτε εσύ μπορούσες να περπατήσεις. Όλοι περίμεναν το πρώτο σου βήμα, σε έβλεπαν να προσπαθείς ξανά και ξανά. Δεν το ‘βαζες κάτω. Έπεσες. Έπεσες τόσες φορές κι άλλες τόσες σηκώθηκες. Ξέρω πως δεν το θυμάσαι, δε μπορείς να το θυμηθείς, μα θα στο πουν… ρώτα και θα στο πουν.