Για τις δικές σου ψευδαισθήσεις μόνο εσύ θα φταις.

Σε μια χαμένη αγάπη φταίνε κι οι δυο, σ’ έναν τσακωμό φταίνε κι οι δυο και σ’ έναν χωρισμό πάλι δυο θα βρεις του υπαίτιους. Αυτοί είναι οι κανόνες, έτσι είναι στημένα τα πιόνια και έτσι προχωράμε στο κάθε κουτάκι. Όταν πληγωθείς λοιπόν, δε θα φταις μόνο εσύ θα φταίει και εκείνος. Εκείνος που σ’ έκανε να πονέσεις, που σ’ έκανε να πιστέψεις και μετά παραιτήθηκε. Εκείνος, που τώρα πια εξαιτίας του κουβαλάς μέσα σου τόσο θυμό, τόση πίκρα και μια τεράστια θλίψη λες και σου στέρησαν κάθε ελπίδα για ζωή.

Τι θα γινόταν λοιπόν αν κάποιος σου έλεγε πως το παιχνίδι δεν είναι μόνο ένα, οι κανόνες δεν είναι σταθεροί και οι μεταβλητές πάντα θα αλλάζουν. Τι θα γινόταν αν σου έλεγαν πως είναι φορές που μόνο εσύ θα φταις. Εσύ που επέλεξες να μπεις σ’ ένα παιχνίδι με έναν και μόνο συμμετέχοντα. Ένα παιχνίδι που εσύ έστησες για τον δικό σου εαυτό, με ελπίδες που εσύ γέννησες για να συνεχίσεις να τρέφεσαι από μια ψευδαίσθηση και ευθύνες που τώρα ρίχνεις σε έναν άνθρωπο που ποτέ δεν δέχτηκε να φορτωθεί το ρόλο που του προξένεψες.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μάθει να μην δεχόμαστε το «όχι» ως απάντηση, να πιστεύουμε πως όλα μπορούν να αλλάξουν και πως κάτι που ποτέ δε μας θέλησε, που ποτέ δεν μας κοίταξε όπως εμείς το κοιτάξαμε, όπως εμείς το σκεφτόμαστε και το επιθυμούμε ίσως μια μέρα το κάνει. Είναι φορές που πνιγόμαστε σε έναν εγωισμό πιστεύοντας πως  η δική μας επιλογή μπορεί να γίνει  και η επιλογή του άλλου. Δεν είναι όμως έτσι, ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα γίνει. Η καρδία δεν είναι εξάρτημα, δε δουλεύει με υπολογισμούς ούτε και καθορίζεται από τα θέλω αυτού που έχει απέναντι της. Δεν υπακούει και σίγουρα δεν επιδέχεται μαθήσεως.

Είναι λοιπόν εκείνες οι περιπτώσεις που όταν κάποιος σου λέει πως δε θέλει, το εννοεί. Όταν σου ξεκαθαρίζει πως δεν είναι πρόθυμος να σταθεί στο πλάι σου… ναι ίσως και πάλι να λέει την αλήθεια. Είναι εκείνες οι περιπτώσεις που το όχι σημαίνει όχι. Καλό είναι λοιπόν να ξέρουμε πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν την πραγματική έννοια κάθε λέξης, δίχως να την διαστρεβλώνουν θυσιάζοντας την στο βωμό ενός παραπλανητικού παιχνιδιού. Είναι φορές που η ευγένεια, η φιλία, η καλοσύνη ακόμα και η περιφρόνηση είναι τα μόνα συναισθήματα που θα λάβεις. Όχι δεν υπάρχουν πάντα κρυφοί γρίφοι, ούτε και άλυτα μυστήρια.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να δούμε αυτά που θα θέλαμε να δούμε και που τα ονομάζουμε σαν αυτά που θα θέλαμε να ζήσουμε. Σ’ αυτές λοιπόν τις στιγμές δεν έχουμε το δικαίωμα να κατηγορούμε κάποιον που δε μας χάρισε κάτι που εξ’ αρχής δεν προοριζόταν για εμάς. Τα δικά μας και μόνο συναισθήματα είναι ικανά να κτίσουν παλάτια που ποτέ δεν υπήρξαν, να ρίξουν γέφυρες που ποτέ δεν άνοιξαν και να δημιουργήσουν κόσμους που στο πέρασμα της αλήθειας θα εξαφανιστούν.

Κάθε τέτοιο ξύπνημα πονάει, μα δυστυχώς αυτό το τίμημα πληρώνουμε όταν απαρνιόμαστε την πραγματικότητα. Καλό είναι λοιπόν σε κάθε τέτοια περίπτωση να βρίσκουμε το θάρρος και να αναγνωρίζουμε τα δικά μας λάθη, να αποδεχόμαστε πως για τις  δικές μας ψευδαισθήσεις μόνο εμείς θα φταίμε.