Με αυτό το γράμμα σε αποχαιρετώ.

Με αυτό το γράμμα σε αποχαιρετώ. Μ’ αυτές τις λέξεις σ’ αφήνω επιτέλους πίσω μου. Δε με νοιάζει αν θα τις διαβάσεις, ούτε και με νοιάζει αν θα τις καταλάβεις. Θέλω μόνο να τις πω. Λένε πως αν δεν πονέσεις, δε θα μπορέσεις να νιώσεις τι σημαίνει πραγματική ευτυχία. Πως αν δεν κλάψεις, δε θα γνωρίσεις το χαμόγελο. Λένε ακόμη πως αν δεν προδοθείς, δε θα εκτιμήσεις το νόημα της εμπιστοσύνης. Λένε τόσα πολλά. Σου γεμίζουν το μυαλό με όλες εκείνες τις δυστυχισμένες στιγμές που σε αποζητούν, προφασισμένοι πάντα πως αν δεν συνέβαιναν τότε δε θα μπορούσες να εκτιμήσεις όλα τα καλά που σε προσμένουν. Ξέρω πως ακούγεται αστείο, μα απ’ ότι φαίνετε για να φτάσεις στην γη της επαγγελίας πρέπει πρώτα να συρθείς στα γόνατα. Έτσι μόνο θα καταφέρεις να αναγνωρίσεις αυτή τη κρυμμένη ευτυχία που όλοι σου υπόσχονται. 

Να σου πω όμως την αλήθεια; Δε με νοιάζει τι λένε. Δε θέλω πια να τους ακούω. Εγώ δε σ’ αγάπησα για να με τσακίσεις, δε σε κράτησα για να με αφήσεις, ούτε και σε πίστεψα για να με προδώσεις. Δεν σου δόθηκα για να έρθει η στιγμή που θα περίμενα κάποιον άλλον να το εκτιμήσει, ούτε και στάθηκα στο πλάι σου για να ακούσω μια συγγνώμη. Στα κομμάτια να πάνε λοιπόν όλα όσα λένε.

Να ξέρεις πως οι παρηγοριές τους μου προκαλούν αηδία, πως η συμπόνια τους με εξοργίζει και πως τα καλοπροαίρετα σχόλια τους με κάνουν να σε αποζητώ όλο και περισσότερο. Όχι, δεν πίστεψα ούτε στιγμή ότι άξιζα καλύτερα, εγώ επέλεξα εσένα γιατί εσύ ήσουν το καλύτερο για μένα. Σου έδωσα χρόνο, στιγμές, συναισθήματα και μια αγκαλιά γεμάτη χρώματα, οπότε όχι! Δε με νοιάζει τι λένε… Δε θέλω πια να  τους ακούω. 

Στο γράφω λοιπόν για να μάθεις, όπως έμαθα και γω. Δεν αγαπάς για να πονέσεις, ούτε όμως προσφέρεις για να πάρεις. Σου γράφω για να σε αποχαιρετήσω και να σου πω κάτι που δε λένε. Κάτι που φοβούνται να σου πουν, κάτι που ποτέ τους δεν θα παραδεχτούν. Δε σου λένε πως βαθιά μέσα σου ποτέ δε ξεχνάς, σε αφήνουν να πιστεύεις πως όλα γιατρεύονται, οι αναμνήσεις όμως ποτέ.  Έτσι λοιπόν σε αποχαιρετώ, δίχως περιττά λόγια, δίχως να προσπαθήσω για άλλη μια φορά να σου εξηγήσω την αγάπη που σου είχα, δίχως καν να προσποιηθώ πως ίσως αύριο γυρίσεις. Σε αποχαιρετώ σαν ανάμνηση που πάντα θα κρατώ. 

Με κούρασαν τα δάκρυα, το ίδιο και οι ρομαντικές ταινίες, με κούρασε ακόμα και το πρόσωπο σου.  Που το χω μάθει τόσο καλά, που το χω κάθε μέρα στη σκέψη μου. Τώρα πια όμως σε αποχαιρετώ, όχι για να γίνω ευτυχισμένη σε άλλη αγκαλιά, ούτε για να με χαρίσω σε κάποιον που πραγματικά θα το αξίζει. Δε φεύγω για αυτό. Όχι, δε φεύγω για να βρεθώ με κάποιον άγνωστο που όπως μου λένε θα είναι η πραγματική μου ευτυχία. Σ’ αποχαιρετώ γιατί δε μπορώ πια να περιμένω, σε αποχαιρετώ γιατί κατάλαβα. Κατάλαβα πως έφτασε ο καιρός να νιώσεις και εσύ αυτά που λένε.