Εξαιτίας σου έμαθα να αγαπώ
Όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω πως τελικά η αγάπη δεν είναι κάτι που μπορείς να ορίσεις. Καταλαβαίνω πως οι λέξεις θα είναι πάντα λίγες και πως ίσως κανένα ποίημα, κανένα βιβλίο και κανένα τραγούδι δεν θα είναι ποτέ αρκετό να την περιγράψει.
Έχω ακούσει να λένε πως όταν αγαπάς κάποιον τον αφήνεις να φύγει κι αν επιστρέψει σε σένα τότε σου ανήκει. Θυμάμαι κάποτε θα πίστευα και εγώ σε αυτά τα λόγια μα όχι… μόνο όταν έμαθα να τα αγνοώ έμαθα τι πραγματικά σημαίνει να αγαπάς. Όχι, όταν αγαπάς κάποιον δεν τον αφήνεις να φύγει, φυσικά και δεν τον αφήνεις να φύγει από την ζωή σου. Τον διεκδικείς, βάζεις στην άκρη τους αποστειρωμένους σου εγωισμούς και κάνεις αυτό που θα ήθελες να κάνουν και για σένα.
Όταν αγαπάς κάποιον του μιλάς και κυριότερο από όλα τον ακούς. Ακούς τι έχει να σου πει και σέβεσαι τις επιθυμίες του. Πως πραγματικά αγαπάς κάποιον; Αυτό ίσως και να διαφέρει για τον καθένα· μια καλή συμβουλή όμως είναι πως δεν τον φυλακίζεις.
Δεν τον αφήνεις να φύγει μα τον αφήνεις να ανασάνει, όχι γιατί πνίγεται από εσένα μα γιατί αγάπη σημαίνει επίσης και ελευθερία. Κι αυτή ίσως να είναι μια από τις πιο δύσκολες μορφές που κάποιος μπορεί να αποδεχτεί.
Όταν λοιπόν διεκδίκησα, όταν πληγώθηκα, όταν συγχωρέσα… Όταν με διεκδίκησαν, όταν πλήγωσα, όταν με συγχωρέσαν κατάλαβα πως στην αγάπη τα δύο θα είναι πάντα δύο και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να γίνουν ένα. Θα είναι πάντα δυο άνθρωποι διαφορετικοί μα θα είναι στιγμές που θα μοιάζουν ίδιοι. Θα είναι δυο άνθρωποι που κάνουν λάθη, θα είναι δυο άνθρωποι που ίσως χωρίς να το καταλάβουν να πληγώσουν αυτόν που τόσο αγαπούν.
Είναι δυο άνθρωποι που όταν έρθει η ώρα θα πρέπει να βρουν τη δύναμη να συγχωρέσουν, τη δύναμη να διεκδικήσουν, βλέπεις αυτό συμβαίνει όταν τα δύο επιλέγουν να ζήσουν μία κοινή ζωή.
Όταν εκείνος που τόσο αγάπησα φοβήθηκε και έτρεξε μακριά εγώ τον κυνήγησα, κι όταν εγώ προσπάθησα να τρέξω εκείνος δεν με άφησε. Μου κράτησε το χέρι και μου είπε απλά «Είμαι εδώ, μπορείς να φύγεις μα όταν θα γυρίσεις πάλι εδώ θα με βρεις». Έμεινε όπως κάποτε είχα μείνει εγώ, με άφησε ελεύθερη μένοντας δίπλα μου. Κι αν μετά από όλα όσα συνέβησαν έχω κάτι να του πω θα είναι απλά πως «εξαιτίας σου έμαθα να αγαπώ».
Νικολέτα Λιβά
