Έχω ακούσει να λένε

Έχω ακούσει να λένε πως όταν μοιράζεσαι τα συναισθήματα σου ή μάλλον όταν μοιράζεσαι την καθημερινότητα σου σε βοηθάει να προχωρήσεις παρακάτω και να ξεπεράσεις τις δυσκολίες που έχεις να αντιμετωπίσεις. Ίσως αυτό που πραγματικά να βοηθάει είναι να ακούσεις όσα έχουν και οι άλλοι να σου πουν, αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως θα υπακούσεις,  κάλο όμως είναι που και που απλά να ακούς.

Δεν ξέρω αν και εσείς έχετε εκείνο τον φίλο που πάντα  έχει κάτι καλό να πει, πάντα θα έχει ένα αισιόδοξο μήνυμα και ένα χαμόγελο πείθοντας σε πως κάτι καλύτερο έρχεται. Εγώ τον έχω και ξέρω επίσης πως στις κακές μου μέρες όσο κι αν θέλω να ξεσπάσω και απλά να παραιτηθώ εκείνο το «εκνευριστικό» χαμόγελο και εκείνο το θετικό μήνυμα με βοηθάει ακόμα και τις στιγμές που επιλεγώ να το αποφύγω.

Έχω ακούσει επίσης να λένε πως καλό θα ήτανε να κρατάς τα όσα ζεις μόνο για σένα. Γιατί ο κόσμος είναι κακός και ποτέ δεν ξέρεις τι θα πουν! Δεν ξέρω ποια άποψη είναι η σωστή, σίγουρα όμως δεν θέλω να πιστέψω πως ο κόσμος εκεί έξω είναι κακός (φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις). Όλοι μας έχουμε τις κακές μας στιγμές και όπως συχνά λένε, όλοι είμαστε «κακοί» στην ιστορία κάποιου.

Μοιράζομαι όσα γράφω γιατί πιστεύω πως ουσιαστικά κανείς δεν είναι μόνος. Όχι όταν υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα τα οποία έχουμε μοιραστεί, τα οποία έχουμε νιώσει. Θα κλείσω ή μάλλον θα ξεκινήσω με το πιο κάτω απόσπασμα ενός βιβλίου που μόλις έχω αρχίσει να γράφω, τη φράση της πρωταγωνίστριας μου που πάντα θα με εμπνέει:

«Τι φοβάσαι περισσότερο;» την ρώτησε.

«Τους ανθρώπους…» απάντησε εκείνη και του χαμογέλασε.

«Αυτούς φοβάμαι περισσότερο. Είναι όλοι τους τόσο ίδιοι μα θέλουν να πιστεύουν πως είναι τόσο διαφορετικοί. Είναι φορές που ξεχνάνε, ξεχνάνε πως αγαπάνε το ίδιο, πως πονάνε το ίδιο, πως γελάνε το ίδιο. Τους ανθρώπους φοβάμαι λοιπόν. Εκείνους που δεν μπορώ να διαβάσω, εκείνους που δεν θα άφηνα ποτέ να με διαβάσουν.»

Πως ήταν οι δικές σας 7 μέρες;

Νικολέτα Λιβά