Μία ατελείωτη αναζήτηση. Έτσι μοιάζει η κάθε μέρα. Με σένα να ψάχνεις, να παλεύεις, να προσπαθείς να βρεις αυτό που τόσο έχεις ανάγκη. Να προσπερνάς στιγμές, να αφήνεις πίσω σου εικόνες, μέχρι που να καταφέρεις να βρεις αυτή που θα κάνει τη διαφορά… που ίσως ξεχωρίσει. Αυτή που θα ξορκίσει

Με αυτό το γράμμα σε αποχαιρετώ. Μ’ αυτές τις λέξεις σ’ αφήνω επιτέλους πίσω μου. Δε με νοιάζει αν θα τις διαβάσεις, ούτε και με νοιάζει αν θα τις καταλάβεις. Θέλω μόνο να τις πω. Λένε πως αν δεν πονέσεις, δε θα μπορέσεις να νιώσεις τι σημαίνει πραγματική ευτυχία. Πως

Λένε πως αυτό που πραγματικά ερωτευόμαστε δεν είναι παρά η αντανάκλαση του ίδιου μας του εαυτού. Λένε πως ερωτευόμαστε την κυριαρχία που ασκούμε στον άλλον. Ένα απ’ τα δραστικότερα διεγερτικά, έτσι το περιγράφουν. Η κυριαρχία που κάποιος μπορεί να ασκήσει στο αντίθετο φύλο. Η συνεχής προσπάθεια να δαμάσεις αυτόν που

Σήκω! Σήκω και περπατά… το έκανες ήδη μια φορά τι σε κάνει να πιστεύεις πως δε μπορείς να τα καταφέρεις και πάλι;

Κάποτε τα πόδια σου δε σε βαστούσαν. Δεν το θυμάσαι όχι, ήσουν πολύ μικρός.Πριν χρονιά όμως ούτε εσύ μπορούσες να περπατήσεις. Όλοι περίμεναν το πρώτο σου βήμα, σε έβλεπαν να προσπαθείς ξανά και ξανά. Δεν το ‘βαζες κάτω. Έπεσες. Έπεσες τόσες φορές κι άλλες τόσες σηκώθηκες. Ξέρω πως δεν το θυμάσαι, δε μπορείς να το θυμηθείς, μα θα στο πουν… ρώτα και θα στο πουν.

Επιτέλους αυτά τα δέκα πολυπόθητα λεπτά είναι δικά σου. Έχεις δέκα ολόκληρα λεπτά. Χωρίς τηλέφωνα, χωρίς μηνύματα, χωρίς φίλους, χωρίς γονείς, χωρίς παιδιά, δίχως περιττές κουβέντες, μόνο για σένα. Και τώρα τι; Τι θα πρωτοκάνεις; Τι να ήταν άραγε αυτό που σκεφτόσουν τόσες μέρες; Ξαφνικά το έχεις ξεχάσει, μα πως