«Με το που οι άνθρωποι ερωτεύονται γίνονται ψεύτες»
Φαντάζομαι πως και εσάς θα σας επηρεάζουν συναισθηματικά κάποιες από τις ταινίες και τις σειρές που επιλέγετε να δείτε. Εμένα σιγουρά, ίσως και περισσότερο απ’ το κανονικό! Την εβδομάδα που πέρασε λοιπόν βλέποντας μια από τις αγαπημένες μου σειρές ακούστηκε η πιο κάτω φράση ενός γνωστού Αμερικανού συγγραφέα «Με το που οι άνθρωποι ερωτεύονται γίνονται ψεύτες».
Από τη στιγμή εκείνη δεν μπορώ να βγάλω την φράση αυτή από το μυαλό μου! Κι όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα πως αυτό ακριβώς γινόμαστε. Αστείο δεν είναι; Ένα συναίσθημα τόσο αγνό, τόσο δυνατό και τόσο λυτρωτικό να είναι ικανό να σε μετατρέψει σε ψεύτη!
Ανατρέχοντας πίσω στο παρελθόν μπορώ να θυμηθώ αρκετές στιγμές που κάποια αθώα ψεματάκια έμοιαζαν «υποχρεωτικά» για να συνεχιστεί εκείνος ο έρωτας. Πόσα τέτοια αθώα ψέματα να έχουν άραγε ειπωθεί… Φυσικά και μου αρέσουν τα αθλήματα, εννοείτε πως αυτή είναι η αγαπημένη μου ταινία, όχι δεν ζηλεύω καθόλου, και δεν αγόρασα καινούργια παπούτσια!
Όσο θυμάμαι εκείνες τις συζητήσεις που συνήθιζα να κάνω με τις φίλες μου, που ακόμα κάνω για το πως κάποια τα «λευκά ψέματα» σε βοηθούν να κατακτήσεις τον νέο σου έρωτα, να κρατήσεις έναν έρωτα και να αποφύγεις κάποιες αχρείαστες συγκρούσεις, απλά χαμογελάω και για να είμαι ειλικρινής θα το ξανάκανα. Ίσως φυσικά να μην έλεγα ψέματα για το πόσο αθλητικός τύπος ήμουν καθώς αυτό κάποιες φορές σημαίνει πως πρέπει να λάβεις μέρος σε έναν αρκετά εξευτελιστικό αγώνα βόλεϊ που αποδεικνύει περίτρανα πως δεν έχεις ιδέα από αθλήματα!
Είναι όμως και κάποιες άλλες περιπτώσεις που τα ψέματα παύουν να είναι αθώα, είναι οι περιπτώσεις που προσποίησε έναν ολοκληρωτικά διαφορετικό εαυτό. Που προσποίησε μια ολόκληρη σχέση, που ζεις μια ζωή που δεν σου ανήκει. Είναι οι περιπτώσεις που λες ψέματα για να κρατήσεις κάτι που ίσως έχει τελειώσει, για να καλύψεις κάτι που ίσως έχεις μετανιώσει ή και που συνειδήτα γουστάρεις να κοροϊδεύεις αυτόν που βρίσκεται απέναντι σου με δικαιολογία έναν υποτιθέμενο έρωτα!
Με το που οι άνθρωποι ερωτεύονται λοιπόν γίνονται ψεύτες… πάντα θα υπάρχει όμως εκείνη η λεπτή γραμμή που καλό είναι να μην περάσεις, εκείνη η λεπτή γραμμή που δεν λες απλά ψέματα σε εκείνον που βρίσκεται απέναντι σου μα και σε σένα τον ίδιο.
Ίσως ακούγεται και πάλι αστείο μα από ότι φαίνεται δεν είναι όλοι οι ψεύτες το ίδιο. Σίγουρα σε έναν κόσμο ονειρικά πλασμένο η ειλικρίνεια θα ήταν η μόνη επιλογή. Σε έναν κόσμο όμως αληθινό κάποιες μικρές ατασθαλίες ίσως και να είναι αναγκαίες.
Νικολέτα Λιβά
